Nieumiejętność powstrzymania płaczu – jak przestać płakać?

Płacz to zdrowa i naturalna reakcja przeciążonego emocjami organizmu. Nie powinniśmy za wszelką cenę go unikać, bo płacz nie powinien być powodem do wstydu. Niestety w wielu miejscach i okolicznościach nie jest on dobrze postrzegany. Dlatego w przypadku osób wysoko wrażliwych ten aspekt może być uciążliwy. Nieumiejętność powstrzymania płaczu w niektórych sytuacjach bywa dużym problemem.

PROBLEM: Łzy, które cisną się do oczu podczas kłótni, trudnych rozmów, wzniosłych chwil. Łzy, których wtedy nie jesteś w stanie powstrzymać, co w wielu sytuacjach staje się kłopotliwe.

Dlaczego jest to kłopotliwe?

płacz wciąż odbierany jest jako słabość;
ludzie często nie czują się komfortowo przy płaczącej osobie i nie traktują jej poważnie (patrz trudna rozmowa w pracy z szefem w celu wyjaśnienia problemów);
płacz może być uznany za próbę wymuszenia czegoś (np. podczas kłótni z partnerem);

Skąd się to bierze?

Badania naukowe wskazują, że wysoko wrażliwe osoby znacznie intensywniej odczuwają każdy bodziec – zarówno “dobry” jak i “zły”. Nasz układ nerwowy dużo szybciej ulega przeciążeniu, stąd pojawianie się łez, które “chcą” te napięcie wyregulować.

Przez realia otaczającego nas świata (mnóstwo bodźców atakujących z każdej strony) WWO stale są na “granicy komfortu”, którą bardzo łatwo jest przekroczyć. Płacz jest naturalną reakcją przeciążonego organizmu – stąd w momencie, w którym już się on pojawia ciężko nad nim zapanować.

Czy w takim razie nic nie mogę z tym zrobić?

Można choćby zapobiegać i się wzmacniać, o czym pisałam tutaj i w mojej książce.

A CO JEŻELI NIE MAM CZASU? Czeka mnie trudna rozmowa. Potrzebuję rad na już…

Zapisz wszystkie istotne fakty w notatniku, z którym udasz się na rozmowę – czasem podczas stresującej rozmowy “zapominamy” o oczywistościach, umykają nam fakty i nie potrafimy się obronić. Taka przypominajka pozwoli nam nie gubić wątku, pozwoli nam zachować spokój i odpowiednio reagować np. na stawiane zarzuty;
Przerób scenariusz rozmowy w swojej głowie – zarówno ten, który pójdzie po twojej myśli jak i ten przeciwny. Scena wyobrażona może wzbudzić w nas takie same lub podobne emocje jak te, których doświadczyłybyśmy w rzeczywistości. Przerobienie/”doświadczenie” tej sytuacji może nas niejako uodpornić lub po prostu usunąć element “niespodzianki”, który generuje stres, a ten z kolei przyspiesza pojawienie się łez. UWAGA: Jak masz tendencje do budowania skrajnych scenariuszy, które realnie nie mają prawa się wydarzyć, wyobraź sobie, że na twoim miejscu jest twój współpracownik – dla niego będziesz łaskawsza 🙂
Jeżeli to możliwe postaraj się by rozmowa odbyła się wtedy, kiedy wiesz, że nikt w niej nie przeszkodzi (np. po godzinach pracy), bycie w stanie gotowości, niepokój związany z “trybem czuwania” generuje napięcie, które nie pomaga w zachowaniu spokoju. Tu istotne jest zadanie o wszelkie detale.

Kiedy płacz powinien nas zaniepokić?

jeżeli jest wynikiem bycia ciągle smutnym i zestresowanym,

jeżeli nie wiemy dlaczego ciągle chce się nam płakać,

każdorazowo, kiedy czujemy, że jest dla nas zbyt uciążliwy

W takich przypadkach niezwłocznie udajemy się po pomoc do specjalisty.